Ne biz seni anladık Zarifoğlu, ne de sen bizi…
Bu kadar erken bırakıp göçecek ne vardı,
Acelen neydi Zarif usta, dağlı usta…
“Sevgisizliğin dayatıldığı coğrafyalarda aşk şiiri yazmak bile başlı başına baş kaldırmaktır.” ACZ*
Aman Usta’m öyle deme bizler tövbekarız…
Okumaya, yazmaya, anlamaya, AŞK’a…
Ben yazamam aşk şiiri
isyan edemem, baş kaldıramam…
Benim cümlelerim sokak çocuğunun cümleleri gibi basit, sıradan, anlaşılır…
Dedim ya ben yazamam aşk şiiri
Ama yine de sana diyorum ki;
Gözlerin deniz mi nehir mi
Henüz karar verememişken
Sen böyle çekip gitme n’olur…
Dur biraz yaklaşayım sana
En küçuk kaldırım taşlarını döşiyim, en geniş, en uzak caddelere
Devrik cümlelerimle köprüler inşa edeyim
yeter ki sen gitme…
Bahar gelsin bi önce
Dur!
Yollar böyle yağmur çamur gidilmez!
Sen biraz daha kal bahçemizde
Ben sana imkansız, mevsimsiz, dilsiz çicekler yetiştireyim şekilsiz saksılarda…
Ey SEVGİLİ;
Bu kadar kolay sanma
Her kırmızı ışıkta koşup,
Her duvar dibine çöküp
Anlamadığın bir ülkenin dilinde,
Kendi dilinde,
Bir şaire,
Şiirle cevap yazmayı…
(Şair Cahit Zarifoğlu’na rahmet ve saygı ile…)
*Abdurrahman Cahit Zarifoğlu ( ACZ) : 1940-1987 yıllarında yaşamış.
Maraş’lı bir ailenin Ankara doğumlu çocuğudur. Şair ve Yazardır.
Edebiyat dünyasında bazı şiirlerinin anlaşılmazlığı konuşuldu.
"Seçkin bir kimse değilim
ismimin baş harfleri acz tutuyor”
sözleri onun ne kadar özel ve mütavazi bir kişilik olduğunu anlamamıza yetmektedir.
Maalesef aramızdan çok erken denebilecek bir yaşta ayrılmıştır.
