Hayattaki bir çok problemin ana sebebi, kendimizle ilgili olanı…
Hem ruhsal hem fiziksel…
Biraz içimize dönüp bakmak için illa psikoloji uzmanı olmaya gerek yok.
Sorun hep bizde gizli…
Asla sormayı akıl edemediğimiz soruların cevaplarında.
Mesela şu hiç aklına geldi mi?
Kendin hariç herkesi önemsiyorsun.
Birini seviyorsan ve onun da seni sevme ihtimali varsa hayata dört elle sarılıyorsun.
Ama durum istediğin gibi gitmiyorsa bunalıma girmen an meselesi.
Onun için kilo vermeye çalışıyorsun, baktın beğenmedi bu defa kilo almaya çalışıyorsun.
Kendini aynanın karşısında nasıl görmek istediğinle ilgili hiç bir fikrin yok.
Dünya da ilgini çekmeyen yegane durum, senin gerçekte ne istediğin…
Varsa yoksa insanların düşüncesi…
Alakasız biri, hasta gibi görünüyorsun dese eve gidince ilaç içiyorsun.
Dürüst olup inandığını söylemek yerine sürekli karşındakini pohpohluyorsun, küçücük yalanlar toplandıkça içinde koca bir yalan balonu oluşuyor.
Çünkü aksini yaparsan sevilmemekten korkuyorsun.
Yalnız kalırsın.
Yalnız kalınca nefes alıp alamayacağını bile bilmiyorsun.
Hep birileri için makyaj yapıyorsun.
Birileriyle buluşacağın zaman duş alıyorsun.
Yine başkaları için alışverişe çıkıyorsun.
Misafir gelecekse evini temizliyorsun.
Misafir gelecekse en güzel tabaklarını çıkarıyorsun.
Bir arkadaşla iki kahve içip dedikodu yapıp eve döndüysen mutlusun.
Ertesi gün yalnız kaldıysan mutsuz…
Restorantta tuvalete gidecek olsan yanındakine ‘hadi kalk beraber gidelim’ diyorsun.
Spora gideceksin arkadaş arıyorsun.
Yürüyüşe gideceksin arkadaş arıyorsun.
Yeni bir ülke görmek istiyorsun arkadaş arıyorsun.
Yani arıyorsunda arıyorsun…
Çoğu zaman hüznüne bile sahip çıkamıyorsun.
İlla anlatmalısın illa acındırmalısın illa desteklenmelisin.
Onu bile kendine saklayamıyorsun.
Ne kadar insan varsa etrafında o kadar yüzün gülüyor.
Yani kısaca kendinle alakan yok!
Var mısın yok musun belli değil.
Peki bu böyle ne kadar devam edecek?
Ne zaman hatırlayacaksın kendini?
Ne zaman özgür olacaksın?
Bu soruların cevapları sende gizli
Ve inan bana kendine gelmen sadece vereceğin bir karara bakar!
Baş ucu kitabım Montaigne, ‘Denemeler’ kitabında ne güzel demişti;
“Kendini olduğundan küçük göstermek, alçakgönüllülük değil, budalalıktır; kendine değerinden az değer biçmek korkaklıktır.”
Unutma! hayatta ki en büyük ihtiyacın SENSİN.
Sen yoksan hiçbir şeyin önemi yok.
Sen yoksan dünya yok.
