Yaşamak ne zaman ağır gelse Pinhani’nin ‘Dön bak dünyaya’ adlı şarkısına sığınırım.
“Yalnız kaldıysan
Kalkıp pencereden bir bak
Güneş açmış mı
Yağmur düşmüş mü
Dön bak dünyaya
Asla vazgeçme…”
Ben de aynen öyle yaptım.
Thames nehrine karşı bu şarkıyı dinliyorum, elimde sandviçim, yanı başımda defter ve kurşun kalemim…
Dünyanın güzelliğini bu pus yığınından görebilmek için dön bak dünyaya…
Çocuklara bak…
Koşuşturan sincaplara bak…
Gururlu ve mağrur bir şekilde yavrularını koruyan kazlara bak…
Arıların çicekler içinde kaybolurken ki zarif ve itinalı dokunuşlarına bak…
Bir ağaç kakan kuşunun ciddiyetine bak…
Başını kaldır ve o kocaman yıllanmış çınar ağacına bak…
Dünyanın güzelliği; özgürlük, doğa, çocuklar ve hayvanlardan ibaret…
Bu güzelliklere zarar veren büyümüş insanlar, tehlikeli cisim gibiler…
Çıkarları uğruna gözünü kırpmadan ormanları yakar…
Manzarası için yüzlerce ağaç keser…
Çocukların üzerine bombalar yağdırır…
Hayvanların canlı canlı derisini yüzer, zehirler yok eder, hiçbir şey yapamasa bir tekme savurur geçer…
İnsanı, en üstün yaratık olarak tanımlayanların gözden kaçırdıkları…….
Ya da biz her şeyi yanlış anlamışız…
Bu, en üstün yaratıkların bir çoğunun para için neler yapabilecekleri ansiklopedilere sığmaz.
Dostunu satar, kendini satar, cana kıyar, doğayı yok eder.
Yok ede ede amacına doğru ilerler.
Minicik yavrularına bile verdiği en büyük eğitim; dünyada en önemli şeyin para olduğu…
Onlara da vadettiği, kendi yaşamı gibi mutsuz ve sevgisiz bir ömür…
Bütün bunların bir sebebi olmalı…
Lüks içinde bir hayat sürebilmek mi?
Peki ya özgürlük…aşk…mutluluk…huzur…
Paraya ve lükse kavuştuğunda gerçek mutluluğun garantisini alabiliyormusun?
Mutluluğun para ile bir alakası olduğunu sanmıyorum.
Sen kalabalığı takip edip yolunu kaybetme!
Nerede özgürsen orada mutlusun…
Belki bir su birikintisinin yanında…
Belki bir ağacın altında…
Belki bir sevgilinin kollarında…
Belki de şu an benim hissettiğim gibi güzel bir şarkıda…
“Yalnız kaldıysan, kalkıp pencereden bir bak
Güneş açmış mı, yağmur düşmüş mü
Dön bak dünyaya
Bir sonbahar kadar yalnız, bir kış kadar savunmasız
Ya da ilkbaharsan, yolun başındaysan
Asla vazgeçme…”
Mayıs.2018 -Thames nehri
