Günümüzde sevginin, sevdanın, aşkın anlamını kaçımız yaşıyoruz?
Einstein bile kızına bıraktığı mektupta yazmış, ‘Bu mektubu öyle bir zamanda paylaş ki insanlar anlayabilsin. O insanlar, bu ilahi güç olan sevginin yüceliğini anlayabilsinler.’ diye.
Sevgi her şeyin devasıdır!.. Nihayetinde ‘bilim’ dahi çaresiz kalır... Ama aşk? O da, sevginin aşırı bağlılık derecesi, iki kelimeyle ‘kendini görememektir’.
Peyami Safa’nın duran bir toz hortumunun ardından betimlediği ‘Tehlike uzaklaştıkça hayvanlar birbirlerine karşı düşmanlıklarını gösteriyorlardı.’ cümlesindeki tema mıydı halen bizi sarsan? Gücün yetmediği anda ona karşı susulan! Yoksa Kara Fatma’nın Balkan Harbi yıllarında subay olan eşinin şehit düşmesiyle, Birinci Dünya Savaşı’nda Kafkas Cephesi’nde görev alıp, bugünkü Türkiye’nin bir ucundan diğer ucuna yürüyerek geçişi miydi bu sevda? Kimilerinin halen ayıramadığı ‘Aşk ve Sevda’ dilemması!
Aşırı sevda, tutkunluk olarak bilinen ‘aşk’. Vatan aşkı, ilahi aşk ve aşıklar!... Yâre yazılan aşk şiirleri, destanlar, yakılan türküler ve görmeyen gözlerden çıkan nice eserler. Örneğin Eşref Armağan inanç ideolojisini şaşırtan, yurt dışında üniversitelerde konu olarak ele alınan dahi bir ressamdır. ‘Gözle görmediğinize inanmayın’ düşüncesini yıkan muhteşem bir ressam. Aklın ermediği, bilimin çözemediği bir yapı...Yine Aşık Veysel Şatıroğlu’nun görmeyen gözleriyle sazının tellerine döktüğü ve günümüzde söylenen türküleri... Nasıl unuturuz Karacaoğlan’ı, Mevlana’yı, Şemsi Tebriz’i, Yunus Emre’yi, Kerem ile Aslı’yı, Ferhat ile Şirin’i, Leyla ile Mecnun’u?
Aşkları ile küle dönen, dağları delen, ilâhi kudretin sırrına nail olan, günümüzde dahi gönülleri fetih eden, hayat hikayeleriyle bizleri hayran bırakan bu fevkalade gönül sahiplerini nasıl unuturuz?
Öyledir ki, aşk ile bir meşale gibi yönünü aydınlatacakken, bu cihanda yolunu kaybeder, yaşarken nasıl yaşadığını bilmeden yaşarsın. Barsın halbuki... Yaşıyorsun, fakat yok gibisin! Odur ki, bir güce sevdalısın ulaşamadığın. Bu nedenledir ki, adına ‘aşk’ denir. Aşka düşene de ‘aşık’. Henüz yoktur ki, iki cihanda aşk uğruna birbirine kavuşan. Örneklemeleri yukarda... Akıllıyı deli eder, bedeninden çeker, imkânsız sevdayı ruhuna işler...
Bir anlatılışa göre, ‘seni seven neylesin’ diye duvara yazıp Yavuz Sultan Selim’e aşkını ilan eden hizmetli hatun (Y.S.Selim bilmez kim olduğunu), ‘Çekinmeden söylesin, Hiç korkmasın söylesin’ diye cevap alır Sultan Selim’den. Nitekim, bu güçle söylemeye kalkışan güzel gönül, Sultan Selim’in karşısında olduğu yere yıkılıp son nefesini verir. Atışma şeklinde duvara yazılan dörtlükler ise şöyledir:
‘Seni seven neylesin
Çekinmeden söylesin
Korkar ise neylesin
Hiç korkmasın söylesin’
Bir başka deyişle şair ve yazar Yaşar Adıyaman ‘İnsan sevgi ile yaşar.’ der ve sıradaki dörtlüğü ile ifadesini güçlendirir:
‘Insan hülyalarda sevgi ile yaşar
Bunun için kaf dağlarını aşar
Ferhatın bilek gücünde aşk var
Mem çöllere düşer zin derdine ağlar’
Bana sorarsanız, derim ki:
Biz sıramızı savduk, yâr da yâren de biziz
Aşkın nefsi ile yola çıkanın evi barkı olmaz
Yirmi birinci yüzyılda dahi kimsenin cânı dayanmaz
Aşk bir huzurdur ötesi olmaz
Ey imkânsızı aşk edinen,
BİLSEN!
Ebedi düşlerken berhudarı neylerim
Ey gönül, El Halık’ı, Vedûd’u söylerim
Sen bende iken dahi kendimden geçerim
Seni anar iken bilsen nasıl cevherim
Yedi kubbe ehli edebince gelirim
Ey gönül, kıldan ince çizilsen eririm
Sen elde iken dahi kendimden geçerim
Seni arar iken bilsen nasıl ederim
Ne ulemalar gelir geçerki biterim
Ey gönül, muktedirdir sendeki dilerim
Sen canda iken dahi kendimden geçerim
Seni sever iken bilsen nasıl özlerim
