KKTC’de 10 tane üniversite ve 70 binden fazla öğrenci, ortalama olarak da 2 binden fazla öğretim üyesi, öğretim görevlisi, asistan ve okutman bulunmakta. Üniversitelerin ekonomimize katkısı gazinolardan tahsil edilen ruhsat paraları dâhil olmak üzere turizm gelirlerini çoktan geçmiş ve birinci sıraya oturmuş durumda. Zaten gazinolar olmasa turizm gelirleri herhalde birçok sektörün de gerisinde kalacak.
Bu değerlerden yola çıkarak öğrencilerimizin nelerden şikayetleri olabileceğini saptamak için bir anket yapmaya karar verdim. Öğretim Üyesi olduğum üniversitede bunu yapmanın en kolay yolu sınav zamanı olduğu için, hocalarımızla konuşarak yardımlarını istedim. Konuştuğum tüm hocalarımız da yardımlarını esirgemeyeceklerini belirtiler.
Bu hafta sınavlarımız vardı ve ilgili hocalarımızla da konuşup sınavlarımızı zamanında başlatıp ilk 10 dakikada söz konusu anketi yapıp, bitiş saatini de 10 dakika uzatmanın iyi olacağı kararına vardık ve aynen de uyguladık.
Aşağıdaki soruları sordum öğrencilerime;
a) Öğrencilere yönelik ulaşım
b) Öğrencilerin kullanımına yönelik konaklama, yurt veya ev olanakları ve ödenen ücret.
c) Hükümet dairelerindeki öğrencilere yönelik bürokratik işlemler. Örnek vererek İyi, orta, kötü, çok kötü, can sıkıcı gibi yorumlar yapabilirsiniz.
d) Hayat pahalılığı hakkındaki görüşleriniz: Örnek vererek Pahalı, Orta ya da Düşük gibi yorumlar yapabilirsiniz.
Gerçi 25 bin kişilik bir üniversitede 300 kişi, yani yaklaşık yüzde 1.2 oranında kişi ile yapılan bir anket çok sağlıklı sayılmaz ancak yanıtlar neredeyse tümünde de aynısı ise dikkate almak gerekir diye düşünüyorum.
Öğrencilerimin en çok sıkıntı çektikleri ve en çok şikâyetçi oldukları konu “Ulaşım.”
Otobüs sayısının az olduğu, temiz olmadıkları, klimaların çalıştırılmadığı, yer bulmanın çok zor olduğu ve saatte bir kez sefer yapıldığını neredeyse hepsi, şikâyet olarak yazdı. Buna ilaveten de Belediyenin otobüslerinin son seferinin 18.00’de, üniversite otobüsünün son seferinin de 21.00 olmasından dolayı hiçbir yere gidemediklerinden şikâyetçiler.
Toplu taşımacılığın arttırılmasını ve üniversiteden şehir merkezine minibüs seferleri konmasını talep ediyor öğrencilerimiz.
İkinci derecede şikayetçi oldukları konu, öğrenciler için yeterli yurtların olmaması, konut kiralarının yüksek olması, 12 aylık peşin kira istenmesi ve ev sahiplerinin de kirayı Sterlin olarak talep etmesi. Birçok öğrenci gerek Türkiye Cumhuriyeti, gerekse de KKTC tarafından devlet yurtlarının yapılmasını talep etmekte.
Asgari yaşam için fiyatların çok pahalı olduğu konusunda tüm öğrenciler hemfikir ve elektrik ücretinin öğrencilere indirimli verilmesini istiyorlar….
İşin ilginç tarafı, (c) şıkkı olan “Hükümet dairelerindeki öğrencilere yönelik bürokratik işlemler” sorusuna açıkçası “berbat” veya da “çok kötü” yanıtının verileceğini beklerken neredeyse ankete katılan öğrencilerimin yüzde 90’ı “iyi veya çok iyi” yanıtını verdi. Üçüncü ülke öğrencileri devlet dairelerinde İngilizce konuşulduğu için de ayrıyeten memnunluklarını dile getirdiler.
Elçiye zeval olmaz. Bunlar öğrencilerimden edindiğim bilgiler.
Hükümet, ekonominin lokomotifi olan üniversite sektörüne yatırım yapmak zorundadır. Bu güne değin devletin tüm gelirlerine acımasız ve bencil bir şekilde, sanki de KKTC’de yaşayan başka birileri yokmuş gibi sendikalar ve kamu görevlileri tarafından adeta sömürüldü ve kurutuldu. Artık memurlara ilaveten halkın geri kalan kısmının da düşünülmesi ve ekonomiyi sürükleyen sektörlere de yatırım yapılmasının zamanı geldi…
Şimdi öncelik, bu ülkeye en çok geliri sağlayan üniversiteler sektörünü ayakta tutan öğrencilerimize verilmelidir.…