Hayattaki ilk yalanım ve hayal kırıklığım aynı zamanlara denk gelir.
7-8 yaşlarındaydım, komşumuzun yakışıklı köpeği Çomar’ ı herkese benim köpeğim olarak tanıtmıştım…
işte ilk yalanım buydu.
Hayal kırıklığıma gelince; güya Çomar birini ısırmış ya da korkutmuş diye uzun süre onu zincire bağladılar.
Ve özgür kaldığı ilk gün, bir insan (?!) tarafından zehirlenerek öldürüldü.
İlk göz yaşımı yine aynı komşunun o koca bahçesinde döktüm, Çomar’ın ardından…
Şimdi bile bunları yazarken burnumun direği sızlar…
O gün küçücük aklımla anlayamadığım insanoğlunu bugün de aynı aklımla anlayamam.
Ve o günden beri “yerde-gökte bütün varlıkların en üstünü olan insanı” en tehlikeli, en ürkütücü yaratılmış olarak görürüm.
Yıllar sonra bu anılara dönmemin sebebi bir kaç haftadır gazetelerde okuduğum iki haber;
İntihar etmek isteyen bir adamın iki aslanın olduğu yere atlayıp onları tahrik etmesi ve ardından görevliler tarafından o iki aslanın hayatına son verilmesi…
Diğeri de, bir çocuğun ailesinin yeterince ilgilenmemesi sonucu hayvanat bahçesinde bir gorilin yanına düşmesi sonucu, 17 yaşındaki Goril’in hayvanat bahçesi görevlileri tarafından vurularak öldürülmesi…
Baylar -bayanlar ve sevgili çocuklar, insanlık adına yapılmış bu eylemi alkışlayın…
“Yerde- gökte bütün varlıkların en üstünü olan insan” Bir can kurtarırken diğer masum canın varlığını unutarak, gücünü her şekilde gösteriyor.
Özgür yaşamdan alıp, hayvanat bahçesi adı altında, demir kapılar ardına tıktıkları hapishanedeki hayvanın, bu üstün yaratık insanın gözünde ne önemi var ki…
işte insandır, iştahı için yeni doğmuş kuzuyu bile keser pişirir masasına koyar…
işte insandır, zevki için dağlara çıkar tavşan tilki avlar…
işte insandır, gösteriş için yılan derisi, timsah derisi ayakkabı çanta üretir, satar…
işte insandır, en pahalı montlar için yavru fogları döve döve öldürür…
işte insandır, yük taşıtmak için kilolarca ağırlık koyar eşeklerin atların üzerine, ta ki dört ayağı yere paralel yapışıp can verene kadar…
işte insandır, sapkınlığından çocuk demez kadın demez erkek demez hayvan demez ırzına geçer…
işte insandır, sokakta oynayan masum çocukların üstüne bombalar yağdırır.
İşte yine insandır insan olduğundan utandıran, başını öne eğdiren kendinden ürküten, korkutan, tiksindiren dünyayı yaşanmaz kılan…
Yerde- gökte bütün varlıkların en üstünü…