Bir ölümün hatırlattıkları…

Bu ülkenin hayalleri büyük gençlerinden biriydi belki de… Ölümü hepimizin içini burktu. Gazetelerin ilk sayfalarını oğlu Raif ile geçirdiği mutlu günlerden kalan fotoğraf kareleri doldurdu.
Lefkoşa Türk Belediyesi seçimleri, propagandalar, vaatler, toplanamayan Meclis genel kurulu gibi sorunlarla boğuştuğumuz bugünlerde hayatın gerçeklerini bir tokat gibi vurdu hepimizin yüzüne.

Gözümüzün önündeki sis perdesini de merteki de kaldırdı.
Bu ölüm bize bu ülkede hala borçların ve ekonomik sıkıntıların var olduğunu, ekonomide yaşanan iyileşmelerin hala sokaktaki vatandaşların cebine yansıtılamadığını hatırlattı.
Bu ölüm bize, Meclis’in yeterince verimli çalışamadığını, bir an önce geçirilmesi gereken yasaların hala geçirilemediğini ve toplum menfaatine yönelik adımların bir türlü atılamadığını da hatırlattı.
Bu ölüm bize, insanların ruhsal bir çöküş içerisinde olduğunu, geride acılarla büyümek zorunda kalacak bir çocuk bırakmayı kabul edecek kadar çaresiz olduğunu da hatırlattı.

Peki tüm bunları hatırlamak için genç bir insanı kaybetmemiz mi gerekiyordu?
Can Denktaş, bu ülkede ekonomik sıkıntılar yaşayan ve bu nedenle yaşamına son veren kişilerden yalnızca biriydi.
Hemen hemen her gün gazete sayfalarında borçlarından ve ekonomik sıkıntılarından ötürü canına kasteden, hayattan vazgeçmeyi düşünen umutsuz, mutsuz bireyleri okuyoruz.

Bir de bunların perde gerisi var tabii ki…
İntihar girişimlerinde bulunan ‘aman etraf duymasın’ psikolojisi ile polise aktarılamayan birçok vaka…

Bunlar ne yazık ki bir ölümün bize hatırlattıkları… Acı ama gerçek…